Son tres os métodos ou vías alternativas que se empregan para calcular o PIB, e que se corresponden cos distintos fluxos que se xeran como consecuencia da actividade económica. Polo tanto, a obtención da mesma macromagnitude por estas tres vías permítenos cuantificar unha mesma realidade económica en distintos momentos do circuíto económico:
Pola vía da produción ou oferta, medimos o PIB no momento en que se produce a xeración do valor engadido nas diferentes actividades económicas.
Pola vía da renda, cuantificamos o PIB no momento no que o valor engadido xerado se reparte entre os factores produtivos participantes.
Pola vía do gasto ou demanda, obtemos o PIB no momento no que os individuos realizan o gasto da súa renda na adquisición dos bens e servizos finais.
1. A vía da produción ou oferta
Pola vía da oferta, o PIB representa a suma das contribucións de cada rama de actividade (agricultura, industria, construción e servizos) á creación de valor engadido.
Valor Engadido Bruto
A vía da oferta ou do valor engadido infórmanos da distribución sectorial da renda. Así, poderemos saber que actividades son as que xeran máis renda, e polo tanto teñen un maior peso no PIB.
2. A vía da renda
Pola vía da renda, o PIB obtense como suma das remuneracións aos propietarios dos factores produtivos (traballo e capital) que interviron nos procesos produtivos.
O feito de que na produción se xere valor engadido permite que os factores produtivos sexan remunerados:
Remuneración de asalariados (RA)
Representa o conxunto de rendas percibidas polos traballadores asalariados.
Excedente bruto de explotación (EBE)
Recolle o resto de rendas xeradas e que non remuneran o traballo asalariado, tales coma xuros, dividendos, rendas da terra ou beneficios non distribuídos.
Rendas mixtas (RM)
3. A vía da demanda ou gasto
Dende o punto de vista da demanda, o PIB rexistra as utilizacións dos bens e servizos finais producidos.
Os bens e servizos finais poden ser utilizados en operacións de consumo ou de investimento:
Consumo final (CF)
Representa o valor dos bens e servizos empregados para satisfacer directamente as necesidades humanas (tanto individuais coma colectivas) dos cidadáns: é o caso dos alimentos, os automóbiles ou os servizos sanitarios. Exceptúanse as vivendas.
Formación bruta de capital (FBC)
Está composta polos bens de uso duradeiro, adquiridos no período, e que son empregados coma medios de produción (factor capital) durante varios exercicios económicos (anos). Inclúense as fábricas, a maquinaria, os medios de transporte, etc., que foron adquiridos para ser empregados nalgún proceso produtivo.
A suma do consumo final e a formación bruta de capital dá lugar á Demanda Nacional, que cuantifica o gasto realizado en bens e servizos finais polas persoas residentes.
Ademais, hai unha parte dos bens e servizos producidos no interior que son adquiridos por non residentes:
Exportacións de bens e servizos (X)
Comprenden o valor de todos os bens e servizos vendidos polos residentes ao resto do mundo.
Finalmente, posto que a Demanda Nacional contabiliza o total de bens e servizos adquiridos polos residentes e unha parte dos mesmos non foron producidos no territorio, senón que proceden do resto do mundo, cómpre descontar o valor dos mesmos para que o resultado final sexa o PIB, é dicir, o producido dentro do territorio:
Importacións de bens e servizos (M)
Mide o valor de todos os bens e servizos mercados polos residentes ao resto do mundo.
PROPOSTA DE TRABALLO:
Este contido está na web do IGE, no seu portal educativo. Neste portal podedes atopar estes contidos máis desenvolvidos. A proposta consiste en facer as actividades, exercicios e test propostos polo propio portal.
Portal educativo IGE “Instituto Galego de Estatística”
No apartado Macroeconomía:
Conceptos teóricos
Actividades:
O PIB. O crecemento económico
O comercio exterior e intracomunitario
Exercicios macromagnitudes (6)
Test macromagnitudes
Outras entradas relacionadas
Estrutura económica da poboación de Galicia (IGE)
No hay comentarios:
Publicar un comentario